Aleksander Jan Ziemkowski to postać, która pozostawiła swój ślad w historii Polski. Urodził się 27 października 1914 roku we Wschowie, gdzie rozpoczął swoje życie, które później obfitowało w różnorodne wydarzenia.
Był nie tylko zdolnym architektem, ale również ziemniakiem w Wojska Polskiego, co świadczy o jego zaangażowaniu w obronę ojczyzny w trudnych czasach. Służył jako porucznik w Armii Krajowej, co czyniło go częścią wyjątkowej grupy, walczącej o wolność Polski.
Po II wojnie światowej, w latach 1945–1947, Ziemkowski zaangażował się w działalność antykomunistycznego podziemia niepodległościowego, będąc członkiem grupy znanej jako „NIE”. Jego determinacja i walka o niepodległość były kluczowe w kontekście historycznym tamtego okresu.
Życiorys
Aleksander Ziemkowski w 1932 roku ukończył Państwową Szkołę Budownictwa w Lesznie, zdobywając tym samym maturę. Następnie kształcił się w Szczypiornie, gdzie doszedł do etapu Szkoły Podchorążych, a jego umiejętności zostały docenione przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego, który awansował go na stopień podporucznika. W czasie kampanii wrześniowej Ziemkowski walczył jako podporucznik w 57 pułku piechoty, gdzie stoczył boje w obronie Modlina. Po pewnym czasie udało mu się uciec z niewoli niemieckiej. W okresie okupacji był aktywnym żołnierzem Armii Krajowej. Pełnił funkcję zastępcy komendanta rejonu w obwodzie Tomaszów Mazowiecki.
W 1969 roku zwieńczył swoją edukację, kończąc studia na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Swoje zawodowe osiągnięcia uwieńczył tytułem doktora nauk technicznych, który uzyskał w 1975 roku.
W latach 1951–1977 Ziemkowski był związany z Ośrodkiem Badawczym Poznańskiego Biura Projektów Budownictwa Przemysłowego w Poznaniu. Był także członkiem SARP w Oddziale Poznańskim. Jego praca architektoniczna obejmowała projekty budowy kościołów w Drobinie i Dubinie. Do jego realizacji należy m.in. budynek byłego Dowództwa Wojsk Lotniczych przy ul. Kościuszki w Poznaniu oraz dom wypoczynkowy „Celuloza” w Jastrzębiej Górze.
W 1980 roku Ziemkowski był członkiem 12-osobowego Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Poznańskiego Czerwca 1956, gdzie pełnił funkcję sekretarza Komitetu. Następnie, w latach 1982–1988, aktywnie uczestniczył w pracach Rady Społecznej Metropolity Poznańskiego.
Odznaczenia i wyróżnienia
W dorobku Aleksandra Ziemkowskiego znajduje się wiele cennych wyróżnień, które potwierdzają jego ogromny wkład w różnorodne dziedziny. Oto niektóre z nich:
- Krzyż Walecznych, przyznany w 1939 roku za bohaterską postawę podczas walk w Modlinie,
- czterokrotne odznaczenie Medalem Wojska, otrzymane z rąk Rządu RP na Uchodźstwie w Londynie,
- Srebrny Krzyż Zasługi, który był wynikiem jego osiągnięć w zakresie projektowania,
- Nagroda Zarządu Regionu Wielkopolska NSZZ ,,Solidarność” za niezwykle cenny dorobek dokumentacyjny, przyznana w 1996 roku,
- W 1991 roku jako członek zespołu, który pracował nad Nagrodą Naukową Miasta Poznania za pracę „Poznański Czerwiec 1956”, w którym uczestniczył jako współpracownik Jarosława Maciejewskiego oraz Zofii Trojanowiczowej, w skład zespołu wchodzili również Jan Sandorski, Aleksander Berger, Łucja Łukaszewicz, Władysław Markiewicz i Piotr Czartołomny.
Publikacje
Oto wybór publikacji autorstwa Aleksandra Ziemkowskiego, które zasługują na szczególną uwagę.
- pod pseudonimem Aleksander Józefowicz Zbrodnia katyńska w dokumentach, Londyn 1978,
- Państwowa Szkoła Budownictwa w Lesznie 1922-1939, Leszno 1986,
- Poznański Czerwiec 1956. Relacje uczestników. Opracowanie redakcyjne Eugenia R. Dabertowa, Poznań 2006 (wyd. II, Poznań 2008).
Przypisy
- a b c d e In memoriam – Pamięci Architektów Polskich – Aleksander Ziemkowski [online], archimemory.pl [dostęp 16.11.2018 r.]
- Strona IPN – poznański czerwiec 1956. [dostęp 16.07.2019 r.]
- Biogram na stronie Encyklopedii Solidarności wraz z fotografią
- Nagroda Naukowa 1991
Oceń: Aleksander Ziemkowski